چند جمله ای در آسیب شناسی نهاد های فرهنگی

درنوشتار پیش رو تلاش شده است تا بصورت مختصر برخی از مهمترین و عمده ترین ضعف ها و آسیب های نهاد های فرهنگی در جامعه ایران را برشمرده و آنها را متذکر شویم:
 نداشتن مدل در انتخاب موضوعات فرهنگی
 ضعف در تدوین چشم¬انداز نهاد فرهنگی
 ضعف یا عدم مدل برای رصد و ارزیابی (عدم شاخص برای ارزیابی و رصد داخلی و خارجی)
 ضعف در روند توصیف، پردازش و تحلیل موضوعات و پدیده های فرهنگی
 عدم توجه به چشم¬انداز کشور، بالاخص مفاهیم فرهنگی آن
 عدم توجه به سیاست¬ها و اسناد بالادستی فرهنگ
 عدم توجه به پژوهش¬های انجام شده در موضوعات فرهنگی
 فقدان نظام برنامه ریزی برای سایر نهادها و اقمار تابعه
 توجه ضعیف به آیین¬نامه های موصب  شده در نهاد های فرهنگی
 نبود استانداردی مشخص و مدون برای مصوبات، تصمیمات و گزارش¬ها
 عدم آثارسنجی و بازخوردگیری مصوبات نهاد فرهنگی
 ضعف ساختاری نهادهای فرهنگی متناسب با وظایف ایشان در آیین¬نامه
 ضعف پیگیری مصوبات نهاد فرهنگی
 ضعف روابط عمومی و اطلاع رسانی نهادهای فرهنگی
 ضعف ارتباط گیری با نهادهای پژ‍وهشی
 ضعف روند پژوهش¬ها انجام شده و یا در حال انجام از سوی نهاد های فرهنگی
 ضعف ارتباط گیری نهاد های متمرکز با نهادهای مستقر در سایر استان¬ها
 ضعف ارتباط با حوزه¬ علمیه در جهت مشارکت در طراحی و تاثیر گذاری در فرهنگ
 ساختار ضعیف برای رصد
 طولانی بودن مسیر بین بررسی یک مسئله فرهنگی تا تصویب و ابلاغ مصوبه به سایر نهادها
 عدم ارتباط با نهادهای غیر رسمی
 ضعف ارتباط و نظارت بر اقمار تابعه
 تناسب ضعیف نیروی انسانی با جایگاه و ساختار تعیین شده برای آنها
 بازسازی وتربیت ضعیف نیروی انسانی